Moho/pl
| Moho | ||
 | ||
| Moho widok z orbity. | ||
| Planeta obiega Kerbol | ||
| Charakterystyka orbity | ||
| Półoś wielka | 5 263 138 304 m [Note 1] | |
| Apoapsis | 6 315 765 981 m [Note 1] | |
| Peryapsis | 4 210 510 628 m [Note 1] | |
| Ekscentryczność orbity | 0.2 | |
| Inklinacja orbity | 7 ° | |
| Argument peryapsis | 15 ° | |
| Długość węzła wstępującego | 70 ° | |
| Anomalia średnia | 3.14 rad (w 0s UT) | |
| Syderyczny okres orbitalny | 2 215 754 s | |
| 102 d 3 g 29 m 14.2 s | ||
| Synodyczny okres orbitalny | 2 918 346,4 s | |
| Prędkość orbitalna | 12 186 - 18 279 m/s | |
| Charakterystyka fizyczna | ||
| Promień równika | 250 000 m | |
| Obwód równika | 1 570 796 m | |
| Pole powierzchni | 7,8539816×1011 m2 | |
| Masa | 2,5263314×1021 kg | |
| Standardowy parametr grawitacyjny | 1,6860938×1011 m3/s2 | |
| Gęstość | 38 599,500 kg/m3 | |
| Grawitacja na powierzchni | 2,70 m/s2 (0.275 g) | |
| Prędkość ucieczki | 1 161,41 m/s | |
| Okres rotacji gwiazdowej | 1 210 000,0 s | |
| 56 d 0 g 6 m 40 s | ||
| Dzień słoneczny | 2 665 723,4 s | |
| 123 d 2 g 28 m 43.4 s | ||
| Prędkość obrotowa gwiazdowa | 1,2982 m/s | |
| Synchroniczna orbita | Poza sferą wpływów | |
| Sfera wpływów | 9 646 663,0 m [Note 1] | |
| Charakterystyka atmosfery | ||
| Atmosfera obecna | No | |
| Mnożnik nauki | ||
| Powierzchnia | 10 | |
| Spryskane | N/A | |
| Blisko przestrzeni | 8 | |
| Przestrzeń kosmiczna | 7 | |
| Poprawa | 7 | |
|
| ||
Moho to trzecia najmniejsza i jednocześnie najbliższa Kerbolowi planeta w układzie Kerbolskim. Okres jego orbity to 102 dni, a prędkość orbitalna waha się od 12 do 18 km/s, czyniąc go najszybciej poruszającym się ciałem niebieskim w układzie. Moho nie ma atmosfery, ani księżyców. Nazwa planety pochodzi od nieciągłości Mohorovičicia, czyli granicy między skorupą i płaszczem Ziemi.
Inklinacja, ekscentryczność i bliskość względem Kerbolu w połączeniu z brakiem atmosfery (do hamowania atmosferycznego) i księżyców (do asysty grawitacyjnej) powoduje, że lot na Moho jest stosunkowo trudny. Dodatkowo, w ciągu dnia jego powierzchnia nagrzewa się do ponad 300°C, przez co radiatory są absolutnie konieczne, jeżeli statek posiada części wymagające chłodu do poprawnego działania (np. wiertła albo silniki).
Planeta obraca się powoli: dzień na Moho trwa ponad 100 dni Kerbińskich, zatem długie misjie powierzchniowe wymagają źródła energii niezależnego od Kerbolu (z powodu bardzo długich nocy).
Contents
Opis w grze
| „ | Moho figuruje w mitologii kerbalskiej jako miejsce wypełnione ogniem i oceanami lawy. W rzeczywistości jest jednak o wiele mniej interesujące. Naukowcy rozważają możliwe sposoby uczynienia go "niesamowitym jak w legendach". Niektóre z tych pomysłów doprowadziły do przełomowych odkryć w dziedzinie technologii kosmicznych. | ” |
Topografia
Powierzchnia Moho jest zróżnicowana. Posiada zarówno jasnobrązowe wyżyny, jak i ciemnobrązowe bazaltowe kotliny oraz wielką depresję zwaną Dziurą Północną (Northern Sinkhole). Cechy te są dowodami na silną aktywność wulkaniczną w przeszłości. Najwyższy punkt Moho znajduje się na półkuli północnej na wysokości 6817 m. Jego silnie zerodowana powierzchnia sugeruje znaczący wpływ promieniowania kosmicznego (zob. w:Space weathering).
Charakterystyczną formacją na Moho jest Mohół (wielki dół w Moho - Mohole). Jego głębokość to 4.6 km, a jego spadek to 80°. [1] Mohół jest błędem w generowaniu proceduralnym terenu. Wiele innych ciał ma podobne "problemy".[2] Pomimo, że w widoku mapy Mohół można dostrzec na biegunie północnym, w "rzeczywistości" go tam nie ma.
Uwaga! Mohół jest znany z niszczenia statków i zabijania Kerbali, które do niego wpadły.
Biomy
Moho ma 12 środowisk. Jest jednym z trzech ciał, które posiadają biegun północny i południowy. Ma wiele małych kraterów, jak również 4 różne niziny. Mohół, pomimo bycia częścią bieguna północnego, jest rozpoznawany jako część bieguna południowego.
Lista Środowisk
|
Układy odniesienia
| Przysp. czasu | Minimalna wysokość |
|---|---|
| 1× | Dowolna |
| 5× | 10 000 m |
| 10× | 10 000 m |
| 50× | 30 000 m |
| 100× | 50 000 m |
| 1 000× | 100 000 m |
| 10 000× | 200 000 m |
| 100 000× | 300 000 m |
Statystyki Orbitalne
Orbita Mohostacjonarna i semistacjonarna są nieosiągalne - wymagały by wejścia na wysokości odpowiednio 18 182,08 km i 11 361,48 km, które znajdują się poza SOI Moho.
Odpowiednik z Układu Słonecznego
Moho jest odpowiednikiem Merkurego. Obydwa ciała mają podobne cechy powierzchni oraz podobny rozkład temperatur. Mają także podobną ekscentryczność orbit i żadne z nich nie ma księżyca.
Główną różnicą jest kolor powierzchni, gdyż Moho ma brązową, a Merkury szarą. Ten drugi posiada również atmosferę, jednak średnie ciśnienie 10⁻¹³ kPa, jakie panuje na Merkurym byłoby praktycznie niewykrywalne dla narzędzi w grze.
Galeria
Topograficzna mapa wysokości z wersji 0.18.2
Udane lądowanie na Moho (wersja przed 0.18). Silniki nadal się przegrzewają.
Udane lądowanie w wersji 0.23.5, kiedy to zmieniono kolor powierzchni Moho i usunięto przegrzaną atmosferę.
Sonda wysłana na dno Mohoła.
Sonda przelatująca nad Moho.
Hanny Kerman na dnie Mohoła. Zaobserwowano szum orientacyjny.
Zmiany
- Dodano środowiska.
- Dodano nowe, wygenerowane proceduralnie, tekstury. Zwiększono szczegółowość kraterów.
- Powierzchnia została całkowicie zmieniona.
- Zmiana koloru z czerwonego na brązowy.
- Usunięto przegrzaną atmosferę.
- Dodano obrót wokół własnej osi.
- Zmniejszono masę.
- Dodano do gry.
