Kerbol/pl
| Kerbol | ||
 | ||
| Kerbol widok z orbity. | ||
| Gwiazda | ||
| Charakterystyka fizyczna | ||
| Promień równika | 261 600 000 m | |
| Obwód równika | 1 643 681 276 m | |
| Pole powierzchni | 8,5997404×1017 m2 | |
| Masa | 1,7565459×1028 kg | |
| Standardowy parametr grawitacyjny | 1,1723328×1018 m3/s2 | |
| Gęstość | 234,23818 kg/m3 | |
| Grawitacja na powierzchni | 17,1 m/s2 (1.747 g) | |
| Prędkość ucieczki | 94 672,01 m/s | |
| Okres rotacji gwiazdowej | 432 000,00 s | |
| 20 d 0 g 0 m 0 s | ||
| Prędkość obrotowa gwiazdowa | 3 804,8 m/s | |
| Synchroniczna orbita | 1 508 045,29 km | |
| Sfera wpływów | ∞ | |
| Charakterystyka atmosfery | ||
| Atmosfera obecna | Yes | |
| Ciśnienie atmosferyczne | 16,0000 kPa | |
| 0.157908 atm | ||
| Wysokość atmosfery | 600 000 m | |
| 1,6×10-7 atm | ||
| Temperaturamin | 3741.80 °C 4014.95 K | |
| Temperaturamax | 9348.05 °C 9621.2 K | |
| Obecny tlen | No | |
| Mnożnik nauki | ||
| Powierzchnia | N/A | |
| Spryskane | N/A | |
| Dolna atmosfera | 1 | |
| Górna atmosfera | 1 | |
| Blisko przestrzeni | 11 | |
| Przestrzeń kosmiczna | 2 | |
| Poprawa | 4 | |
Kerbol (odpowiednik Słońca, w grze Sun) jest gwiazdą w centrum Kerbolskiego układu. Wokół niego krąży 5 planet: Moho, Eve, Kerbin, Duna, oraz Jool i 2 planety karłowate Eeloo i Dres.
W porównaniu z naszą gwiazdą (słońce), Kerbol jest 113 razy mniej masywny i posiada 3 razy krótszy promień. Kerbol prawdopodobnie zalicza się do Pomarańczowych karłów w oparciu o jego temperaturę, ale może również być czerwonym karłem jeśli oprzeć się na jego promieniu, lub żółtym karłem w oparciu o poziom jasności.
Orbita tuż nad powierzchnią daje okres orbitalny 409.214 minut, przy prędkości 66.945 km/s.
Contents
Opis w grze
| „ | Słońce (Kerbol - przyp. tłum.) jest najszerzej znanym obiektem na dziennym niebie. Naukowcy zauważyli specyficzne uczucie palenia i potencjalną możliwość utraty wzroku, jeżeli patrzy się na nie zbyt długo. Jest to szczególnie warte zapamiętania, biorąc pod uwagę efekt, jaki błyszczące przedmioty wywierają na przeciętnym Kerbalu. | ” |
Orbitowanie wokół Kerbolu
Wylot z SOI automatycznie wprowadzi statek na orbitę wokół Kerbolu. Dostępne będzie wtedy badanie wysoko nad powierzchnią Kerbolu, dopóki statek znajduje się na wysokości powyżej 1000 Mm. Niska Orbita Okołokerbolowa (LKO) może zostać osiągnięta z Kerbinu za pomocą transferu Hohmanna. Taki skok wymaga ok. 8km/s Δv. Bardziej paliwooszczędnym sposobem na wejście na LKO, kosztem czasu podróży, jest "transfer bi-eliptyczny". Przy odpowiednio wysokim apocentrum można zredukować potrzebne Δv do zaledwie 4km/s.
Kiedyś można było bezpiecznie zejść na wysokość 1340 m, jednak wraz z nowszymi aktualizacjami Kerbol zaczął emitować promieniowanie ogrzewające części statku i palące je zanim mógłby dolecieć do atmosfery. Nagrzewanie różni się w zależności od wielkości części oraz jej dotychczasowej temperatury. Używanie części z wyższą wytrzymałością termalną zmniejsza ryzyko przegrzania, przez co używanie osłony termalnej może być dobrym pomysłem na ochronę delikatnych urządzeń.[ 1]
SOI Kerbolu jest ma nieskończony promień, przez co nie da się uciec jego wpływom. Mając jednak wystarczająco mocny statek panel informacyjny w Stacji Radarowej może pokazać status statku jako "opuszczający" Kerbol. Po odpowiednio długiej podróży gra zacznie rysować trasę lotu za statkiem, jednak ten stan, niezakłócany, będzie trwał już (teoretycznie) w nieskończoność.
Lądowanie
Nie da się wylądować na Kerbolu[ 2] nawet przy włączonym trybie "Ignore max temperature". Każdy przedmiot zostanie zniszczony poniżej wysokości -250m. Można próbować edytować właściwości części, jednak jeżeli nie wybuchną w momencie kontaktu z "powierzchnią" Kerbolu, to odbiją się od niej w sposób chaotyczny.
Temperatura i jasność
Temperatura widocznej powierzchni Kerbolu, fotosfery, to 5840 K. Informacja ta, wraz z żółtym kolorem gwiazdy, sugeruje przynależność Kerbolu do klasy G głównego ciągu. Powyżej fotosfery rozciąga się cienka, rozgrzana warstwa atmosfery, podobnej do chronosfery. Ma ona wysokość 600 km, a ciśnienie u jej podstawy wynosi 16 kPa. Jej temperatura spada wraz z oddalaniem się od podstawy do 4000 K na wysokości 50 km. Powyżej tego pułapu wzrasta wraz z wysokością, aż do 10000 K na samej granicy chromosfery.
Na podstawie wielkości oraz temperatury można obliczyć, że jasność Kerbolu powinna wynosić 56.7 yottawatów, jednak nie zgadza się to z opisem innych planet układu. Energia, która dociera na Kerbin to 1360 W/m2, co przelicza się na jasność 3.16 yottawatów (0.008 jasności Słońca) przy temperaturze powierzchni wynoszącej 2840 K. Wartości te wskazują, że Kerbol powinien być czerwonym karłem klasy M.
Wygląd
Promień równikowy Kerbolu jest prawie 4 razy większy niż promień Jowisza i 43.6 razy większy od promienia Joola. Kerbol ma żółty kolor typowy dla gwiazdy klasy G w ciągu głównym, a jego absolutna wielkość gwiazdowa to ok. +10. Będąc wystarczająco blisko można dostrzec plamy.
Korona otaczająca Kerbol nie zgadza się z właściwą wielkością gwiazdy. Wraz ze zmianą wysokości rozrasta lub kurczy się. Istnieje jednak pewien punkt, od którego przestanie zmieniać wielkość, przez co będąc bardzo daleko od Kerbolu korona będzie cały czas widoczna.
Dawny wygląd
W wersji 0.7.3 Kerbol ukazał się jako nieskończenie odległe, lekko przyczerwienione światło punktowe.
W wersji 0.11 stał się żółtą kulą, na której można było wylądować, jednak powierzchnia nie była stała. Kula była nazwana "Słońce" ("The Sun"), jednak fani zaczęli nazywać ją "Kerbol". Do wersji 0.13.3 można było bezpiecznie wlecieć pod "powierzchnię", jednak statek rozpadał sie w wyniku ekstremalnej grawitacji, lub był wystrzeliwany z ogromną prędkością spowrotem w przestrzeń międzyplanetarną.
Układy odniesienia
| Przysp. czasu | Minimalna wysokość |
|---|---|
| 1× | Dowolna |
| 5× | 3 270 000 m |
| 10× | 3 270 000 m |
| 50× | 6 540 000 m |
| 100× | 13 080 000 m |
| 1 000× | 26 160 000 m |
| 10 000× | 52 320 000 m |
| 100 000× | 65 400 000 m |
Wszystkie orbity w systemie Kerbol znajdują się w układzie inercjalnym. W wersji demo zejście na wysokość nie pozwalającą na wyższe poziomy przyspieszenia czasu, powoduje anomalie.
Ciekawostki
- Pomiędzy wersjami 0.7 i 0.10.1, Kerbol był jedynie punktem światła na skyboxie.
- Kerbol stał się osiągalny w wersji 0.11.
- Kerbol otrzymał grawitację w wersji 0.12.
- W wersji 0.13.3 można bezpiecznie wlecieć "pod powierzchnię", ale statek może rozpaść się ze względu na ekstremalną siłę grawitacji, lub wystrzelić poza system z prędkością bliską prędkości światła.
- Od wersji 0.14 zbliżenie się do powierzchni, spowoduje zniszczenie statku i śmierć załogi.
- "Powierzchnia" Kerbolu to niewidzialna, i prawdopodobnie płaska powierzchnia, znajdująca się około 4500–4700 km powyżej nominalnej długości promienia. Nie ma możliwości wylądować na słońcu, ze względu na Anomalie utrudniającego kontrolę, a grawitacja zmniejsza TWR wszystkich silników poniżej 1. Można "wyedytować" części na powierzchni, ale nawet jeżeli nie wybuchną, to będą się odbijać po całej powierzchni +/- kilkaset metrów, z różnymi prędkościami.
- Nazwa "Kerbol" została stworzona przez społeczność i nie pojawia się nigdzie w samej grze, nazywa się po prostu "Słońce" (The Sun).
Galeria
Zdjęcie zrobione przez sondę na niskiej orbicie, na krótko przed przegrzaniem.
Z bliska widać, że kształt staje się regularnym dziewięciokątem foremnym.
Wynik ISA MapSat dla Kerbolu.
Wygląd z bliska.
Zmiany
- Dodano atmosferę
- Zmiany graficzne.
- Dodano model fizyczny, nowe efekty, zmieniono rozmiar.
- Dodano fizyczną powierzchnię (płaska, niewidzialna, 4500–4700 km).
- Dodano grawitację. Promień gwiazdy zmieniony do 65,400 km.
- Możliwe jest dolecenie na Kerbol.
- Wprowadzenie do gry.
Adnotacje
- ↑ Tak, to jest wyzwanie, żeby dotrzeć jak najbliżej powierzchni Kerbolu bez niszczenia statku.
- ↑ Jest jeden udokumentowany przypadek lądowania na Kerbolu.
